انجير بسیار مقوي و نيروبخش بوده و بهترين غذائي است كــه مي تواند در بهبود افرادي كه بدليل بيماري طولاني دچار ضعف بنيه شده اند موثر واقع شود . همچنين انجير بعنوان ماده داروئي در بهبود وضع بيماراني كه داراي يبوست و بواسير و نقرس و قولنج مي باشند نیز تجويز ميشود .در طب جديد از ميوه آن شربتي بنام فيجن تهيه شده است كه براي رفع يبوست بكار مي رود . ميوه انجير بصورت خشك ، تازه ، كمپوت ، مربا ، آرد ، قهوه ، الكل و مارمالاد نیز بمصرف ميرسد.
موطن اصلي درخت انجير اروپا ، آسيا ، آفريقا ونواحي مديترانه بوده و بهمين جهت آنرا جـزء ميوه هاي مناطق نيمه گرمسيري( Subtropical ) طبقه بندي كرده اند. درخت انجير بسيار قديمي است آثار اين درخت در آخر دوره دوم ( كرتاسه ) ديده شده است. در مصر باستان از 2800 سال قبل از ميلاد مسيح كاشت درخت انجير مرسوم بوده است و در دوره سلسله پنجم از فراعنه مصر از ميوه و چوب آن استفاده ميكردند. يونانيان قديم نوع اصلاح شده اين درخت را تحت نام انجير ( آتيك ) ميشناخته اند. به طوري كه يكي از پادشاهان ايراني هر روز ميوه انجيراتيك كه در منطقه آتيكا در يونان توليد ميشده مصرف ميگردد تا فتح مكانهايي كه داراي چنين ميوه مرغوبي هستند از ياد نبرد و رومي ها اين درخت را با معتقدات مذهبي خود در آميخته آنرا نشانه سعادت و پيشرفت و ترقي روز افزون مي دانسته اند . ميوه انجير يكــــي از مدعي ترين ميوه ها در اسپانيا است . اعراب پس از حمله و فتح كشور پرتقال درخت انجير را به آنجا بوده اند . در سه كشور آمريكا ، ژاپن و شوروي سابق در زمينه اصلاح نباتات بر روي انجير مطالعات زياي صورت گرفته است.