بهترین نهالستان
نهالستان یا قلمستان به قطعه زمینی می‌گویند که در آن نهال بکارند تا برای انتقال به مکان های دیگر آماده شوند. از نهال‌های پرورش یافته در قلمستان جهت احداث باغات، جنگل کاری‌های متعارف و نیز ایجاد بادشکن، کمربند سبز، نوارهای حفاظتی، درختکاری در طرفین و حاشیهٔ جاده‌ها و مانند آن استفاده می‌شود. در قلمستان تنها مبادرت به کاشت بذر و تخم نمی‌شود، بلکه قلمه، انواع ریشه‌جوش و پاجوش درختان مختلف نیز، در قطعه‌های مخصوصی کاشت می‌شود تا نهال‌ها ریشه‌دار شوند، پاجوش‌ها و ریشه‌ها تقویت گردند و آمادهٔ انتقال به محل کاشت در محل اصلی موردنظر باشند.
نهالستان
انواع نهالستان
نهالستان‌ها را با توجه به عوامل مختلف می‌توان به قسمت های زیر تقسیم کرد.
الف- امکانات آب یاری
با توجه به امکانات آب یاری، نهالستان‌ها را می‌توان به دو گروه خشک و مرطوب نیز تقسیم کرد.
۱- نهالستان دیم
نهالستان دیم یا نهالستان خشک، نهالستانی است که بدون هرگونه آبیاری مصنوعی پرورش داده می‌شود. این نوع نهالستان‌ها معمولاً در قطعه زمینی در حاشیهٔ منابع آب به مساحت‌های کم و در حدود ۰٫۰۵ – ۰٫۰۱ هکتار در داخل محوطه‌های جنگل‌کاری احداث می‌شود. در این نهالستان‌ها، بذرها در خطوط ۴۵ سانتیمتری از یکدیگر تقریباً قبل از فصل بارندگی کاشته می‌شوند. در این نهالستان‌ها، بسترهای بذر به معنای واقعی ایجاد نمی‌شوند، حصارکشی صورت نمی‌گیرد، و نسبت به سایر نهالستان‌ها، هیچ‌گونه آبیاری‌ای انجام نمی‌شود.
۲- نهالستان آبی
در نهالستان آبی یا نهالستان های تر، نهال‌ها در زمان خشکی به صورت مصنوعی و به روش‌های بسیار مختلف آبیاری می‌شوند. نحوهٔ احداث نهالستان ابتدا باید بذر درخت‌های میوه و درخت‌های غیر مثمر را در خزانه کاشت و نهال‌های تولید شده را پس یا قبل از پیوند زدن به محل اصلی منتقل می‌نمایند. برای احداث نهالستان باید زمین را بصور تعمیق در شخم زد که برای این کار بهترین فصل پاییز است سپس کلوخه را خرد کرده و سطح زمین را مسطح می‌سازند. افزودن کود حیوانی و شیمیایی برای حاصلخیزی خاک توصیه می‌گردد و در پایان به کمک بیل و شیارساز زمین را به صورت جوی پشته درمی‌آورند تا کاشت بذر درختان ممکن گردد. معمولاً خاک کف جوب‌ها را با افزودن ماسه قدری سبک نموده و بذر را در بستر آن می‌کارند. انجام عملیات آبیاری و وجین و تنک کردن و … سایر مراقبت‌های داشت ضروری است.
