نهال هلو درختی است زیبا ولی کم دوام و عمر آن 5 یا 6 سال است و میتوان آنرا با درخت بادام یا الو یا زرد آلو و شفتالو پیوند زد. برگ های آن دراز و دندانه دار بوده با گل های درشت به رنگ صورتی و مانند بعضی از گیاهان قبل از بیرون امدن برگ گل میدهد و منظره زیبا و بسیار جالبی دارد .
میوه آن از نوع شفتالو ولی درشت تر و پر آب و شیرین با هسته ی سخت و درشت می باشد. از درخت هلو نوعی انگم ترشح می شود که دارای ماده لاکتوز بوده و پوست درخت دارای تانن است. در تمام قسمت های درخت هلو گلوکزید سمی موسوم به (امیگدالین) وجود دارد که در مغز هسته ی بادام تلخ و در دانه و جوانه یا اعضا برخی گیاهان نیز موجود است .هلو دارای مواد قندی زیاد و اسید های الی آزاد مانند اسید سیتریک و اسید وینیک و اسید مالیک و مواد ازته و هیدروکربنه و مواد چرب و برم و کاروتن و ویتامین B,c میباشد. در برگ هلو قند های ساکاروز و کستروز و ماده لوروسرازین وجود دارد.

مغز هلو:

دارای دیاستاز هایی به نام امولسین و کونگلوتین و روغنی بسیار شبیه به روغن بادام تلخ است. علاوه بر میوه این درخت میتوان از برگ و گل و مغز آن در مصارف درمانی بهره برد.

مصرف جوشانده  یبرگ آن برای درمان بیماری صرع بسیار مفید است. گل های درخت را در آب دم کنید و آب خالص آن را برای لینت مزاج بخورید درد اعصاب را تسکین می دهد . گل خشک و برگ خشک هلو را بقدر دو قاشق سوپخوری در یک لیتر اب بجوشانید و پس از صاف کردن آب خالص ان را در فاصله غذاها سه استکان بخورید تب بر است.
البته برگ گل و مغز هلو به علت دارا بودن امیگدالین اثر سمی دارند و مصرف زیاد و مداوم ان ها موجبات مسمومیت را فراهم میسازد .