نهال گیلاس
نهال گیلاس:
میوه گيلاس بومى نواحى بين درياى خزر و درياى سياه مىباشد و به احتمال بسیار زياد بذر آن در زمان‌هاى بسيار قديم، توسط پرندگان به نقاط مختلف آسيا و اروپا برده شده است.
گياه شناسى:
گيلاس با نام علمى Prunus avium از خانواده Rosacea مىباشد. در اين گياه گل کامل است و قسمت خوراکى ميوه جدار رشد کرده تخمدان مىباشد.
شرايط اقليمي و خاکی:
اين گياه در مناطقى که به خاطر سرما براى زردآلو و هلو نامناسب هستند به خوبى میتواند رشد کند و در مناطقى که داراى تابستان هاى خنک و خشک هستند نیز بهتر رشد مىکند. از نظر مقاومت در برابر سرما، گيلاس بين هلو و گلابى قرار دارد، گيلاس با ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ ساعت دماى کمتر از هفت درجه سانتى‌گراد از استراحت بيرون مى‌آيد.
گيلاس مانند ساير ميوه‌هاى هسته‌دار، نسبتاً سطحى بوده به ۵/۱-۱ مترخاک نياز دارند. براى گيلاس خاک‌هاى لمونى شنى مناسب است و عدم زهکشى به گيلاس آسيب وارد مى‌آورد.
توليد ميوه:
اکثر ارقام گيلاس خودسترون هستند و نياز به درخت گرده‌زا دارند. گرده افشانى توسط حشرات انجام مى‌گیرد و این گياه براى توليد ميوه کافى نياز به کندوگذارى دارد. شکوفه‌ها، در آن به‌صورت جانبى روى سيخک‌هاى کوتاه شکل (نحوه تشکيل ميوه گيلاس روى سيخک‌ها) تا يک محصول اقتصادى توليد گردد و بدين لحاظ در اين گياهان تنک‌کردن ضرورتى ندارد. گل‌هاى گيلاس معمولاً بعد از ساير ميوه‌هاى هسته‌دار باز مىشوند و اين امر باعث مىشود که گياه از خطر سرماى ديررس بهاره در امان باشد.
